انسان،طبیعت،معماری
الگوهای سازه ای از طبیعت
از ابتداي تمدن بشري ،دنياي پر جاذبه طبيعي منبعي بسيار غني براي طراحان و مهندسان بوده است.صداي حرکت آب در رودخانه، رنگ هاي خيره کننده رنگين کمان، ساختار هوشمند کندوي عسل، تنها تعداد اندکي از عجايب طبيعي اند که باعث الهام بخشي و نوآوري در آثار دست ساخت انسان شده اند.اغلب اوقات بدون جستجو براي معناي عميقتر و بدون سوال از فرم هاي طبيعي،رنگ ها و فرم هايي را که مارا احاطع کرده اند، تقليد مي کنيم.
طبیعت
هيچ جاي خارج از طبيعت نيست که داراي اصالت بيشتري در ساختار وجود انسان باشد و انسان را از طبيعت دور کند. هر ساحت ماوراي که باشد درباطن همين طبيعت است و تنها راه رسيدن به آن پيوستن و يکي شدن با طبيعت است.زيربناي انسان شناسي در طبيعت شناسي است و طبيعت مادر انسان است. انسان از طبيعت برخاسته و به طبيعت باز مي گردد.زيربناي عملي اين نگرش دوستي، بهره مندي و صميميت با طبيعت است.
انسان
شکل بدن انسان،منحصر به فرد بودن آن و هويت تشکيل يافته آن از بخشهاي متمايز،به انسان اولين قانون ترکيب را آموخته است:وحدت در عين گوناگوني.استفاده از بدن انسان در طراحي چه آگاهانه باشد يا نه،بخشي اساسي از تمام تمدنهاي معماري،بدون توجه به دوره و زمان آنها را تشکيل مي دهد.
حیوانات
استفاده از خصوصيات بدن حيوانات در بسياري از تمدنهاي بشري،اين قابليت را براي معماران ايجاد کرده است تا از تقليدي سمبليک براي ايجاد ارتباط بين ايده هاي خود و ايجاد ارزشهاي جامع استفاده کنند.صفات مشخصه هر حيوان و هر کدام از اعضاي بدن آنها(بال،پنجه،منقار و…) در ساخت بناها به منظور دستيابي به قدرت جادويي استفاده مي شده است. از نمونه هاي استفاده شده فرمهاي بدن حيوانات در معماري مي توان از فرم دفاعي بدن لاکپشت،فرم سيال و آزاد بدن پرندگان و فرمهاي محاطي حلزون نام برد.
عنوان مطالب:
- طبیعت گرایی
- الگوهای سازه ای از طبیعت
- نگرش طبیعت گرایی
- طبیعت در آثار معماران
- معماری،رابطه انسان با طبیعت
- الگوهای معماری و طبیعت