معماری ایرانی چیست و عناصر معماری ایرانی چه ویژگی دارند؟
معماری ایرانی دارای تاریخی بسیار طولانی و پیچیده است که بیشترین سهم را در فرهنگ جهان دارد. در حالی که سبک های ایرانی تفاوت قابل توجهی با سایر معماری های اسلامی دارند ، اما به شدت بر ساختمان های بسیاری از جهان اسلام تأثیر گذاشته اند. به ویژه در آسیای میانه ، افغانستان ، پاکستان و هند.
معماری ایرانی
فهرست مطالب
انتخاب موضوعات از طبیعت ، که به الگوهای تقریباً غیرقابل شناسایی تبدیل می شوند ،
ممکن است اصل تکوین دهنده هنر ایرانی نامیده شود.
بیشتر هنرهای ایرانی هزاره چهارم به شدت تحت تأثیر هنر بین النهرین است.
چند عنصر وجود دارد که بین بیشتر بناهای تاریخی با معماری باستان پارسی مشترک است.
استفاده از ایوان ها
ایوان ایران
ایوان فضایی طاقدار است که از یک طرف به حیاط باز می شود.
ایوان در ایران پیش از اسلام توسعه یافت ، جایی که در معماری باستانی و شاهنشاهی مورد استفاده قرار گرفت.
ایوان که به شدت با معماری ایرانی در ارتباط است ، همچنان در معماری باستانی در دوران اسلامی مورد استفاده قرار گرفت.
استفاده گسترده از قوسها
مسجد اصفهان
دو بنای معروف تاج محل برای معماری مغول و مسجد جامع اصفهان برای معماری ایرانی نمونه ای از این واقعیت را نشان می دهد.
این بنا به دلایل زیبایی ، و همچنین برای قرار دادن پنجره ها و کاهش میزان نور خورشید برای ریختن در ساختمان ساخته شده است.
باغها ، چشمه ها و استخرها
هر دو سبک معماری باغ های وسیع یا استخرهایی با آبنما را به عنوان ویژگی ساختمان ها ارائه می دهند.
در معماری سنتی ایرانی یا حیاط خصوصی ، از آن برای حمام کردن ، زیبایی شناسی یا هر دو استفاده می شود.
آب نقش ویژه ای در طراحی ایرانی دارد.
1000 سال قبل از اختراع اولین پمپ آب ،
کارشناسان کشاورزی فارس قنات را بر اساس قوانین هیدرولیکی خود ایجاد کردند.
گنبد
سنت ایرانی گنبد سازی به نخستین معماری بین النهرین (3000 قبل از میلاد) برمی گردد
که گنبدها به دلیل کمبود چوب در بسیاری از مناطق فلات ایران ،
به بخشی جدایی ناپذیر از ساختمان ها تبدیل شدند.
در معماری پارسی باستان ، گنبدها با جنبه الهی زندگی مرتبط بودند ،
زیرا شکل دایره ای آنها کمال ، ابدیت و آسمان ها را نشان می داد.
پس از تسخیر امپراتوری هخامنشی توسط اسکندر بزرگ ،
گنبدهای ایرانی به الهام بالداچین گنبدی شکل روم و بیزانس تبدیل شدند.
تقارن
معماری ایرانی از هندسه نمادین فراوان استفاده می کند ،
از فرم های خالص مانند دایره و مربع استفاده می کند ،
و نقشه ها بر اساس طرح های اغلب متقارن شامل حیاط ها و تالارهای مستطیل شکل است.
معماری ساسانی با نقش برجسته های سنگ تراشیده شده یا گچ بری تزئین شده و
از موزاییک های رنگارنگ سنگی استفاده شده است.
ظروف ، کاسه ها و شامپوهای زیبا از طلا و نقره ،
که اغلب با صحنه های شکار یا حیوانات با نقوش برجسته تزئین شده اند ،
و منسوجاتی با طرح های متقارن مختصر نیز باقی مانده اند.
جزئیات کوچکتر که در هر دو سبک مشترک هستند.
استفاده از مقرنس
مقرنس
مقرنس به طور معمول در زیر گنبدها ، تزیینات ، قرنیزها ، قلمه ها ، طاق ها و طاق ها اعمال می شود
و اغلب در محراب مسجد دیده می شود.
آنها می توانند کاملاً زینتی باشند و یا به عنوان سازه های تحمل کننده عمل کنند.
اولین اشکال گنبدهای مقرنس ، که در منطقه بین النهرین یافت می شود ، در درجه اول ساختاری بوده است.
خوشنویسی
علاقه ایرانیان به استفاده از متن به عنوان یک تأثیر هنری به دوران قبل از اسلام برمی گردد
اما این کار خوشنویسان و تذهیبگران دوران اسلامی است
که استفاده از آن را به هنر والایی که امروز از آن قدردانی می کنیم ارتقا بخشید.
با ترجیح ترجیح اسلام نسبت به هنر خوشنویسی بر هنرهای نمایشی ،
از دوره ای به دوران دیگر و از سبكی به سبك دیگر گسترش یافت.
مشربیه
مشاربیه بیشتر در خانه ها و کاخ ها مورد استفاده قرار می گرفت ، اگرچه گاهی در ساختمان های عمومی مانند بیمارستان ها ،
مسافرخانه ها ، مدارس و ساختمان های دولتی استفاده می شد. آنها تمایل دارند که با خانه های طبقات
نخبه شهری در ارتباط باشند. آنها در عراق ، ایران ، شام ، حجاز و مصر بسیار شیوع دارند.
